“ผม… ปอ – สุริยา สมลีลา” เด็กหนุ่มที่สมองพิการตั้งแต่กาเนิด ขอเล่าย้อนไปเมื่อ 37 ปี ก่อนว่า แม่ต้งครรภ์ได้เพียง 7 เดือน ก่อนคลอดแม่เลือดออกอยู่ 3 วัน ทุกคนจึงรีบนำตัวส่งโรงพยาบาล แต่ด้วยฐานะที่ยากจน ประกอบกับถนนหนทางในสมัยก่อน ทำให้แม่คลอดผมระหว่างทาง ตอนน้้นเด็ก ที่คลอดออกมาตัวเท่าขวดน้ำปลา และหัวเท่าลูกมะนาว ทุกคนต่างคิดว่าผมคงจะไม่รอดแล้ว จึงตัดสินใจเอาผมใส่ในถุง แต่ปาริหาริย์ก็มีจริง เพราะมีคนสังเกตเห็นว่าร่างกายของผมยังเคลื่อนไหวอยู่ในถุง ก็เลยพาผมกลับบ้าน โดยไม่พาไปที่ โรงพยาบาล ผม อายุประมาณ 4 ขวบ มีโครงการฟื้นฟูเด็กพิการโดยชุมชน (CBR) ของ มูลนิธิเพื่อเด็กพิการ ลงทำงานในเพื้นที่จังหวัดอุดรธานี (ปัจจุบัน คือ จังหวัดหนองบัวลำภู) ลงไปให้ความรู้เรื่องการฟื้นฟูเด็กพิการในต่างจังหวัด และด้วยความรักของ “ปู่ไพ สมลีลา” สร้างของเล่นให้ผมถึง 21 ชิ้น …จาก วันนั้นถึงวันนี้ หลักการของเล่นบำบัด คือ อะไร ? เป็นการส่งเสริมพัฒนาการ ใหเด็ก ได้แสดงออกผ่านการเล่น อย่างอิสระโดย คำนึงถึงความสุขความปลอดภัยของผู้เล่นเป็นหลัก และพัฒนาทักษะทั้ง 4 ด้าน ร่างกาย อารมณ์ สังคม สติปัญญา ประโยชน์ที่ได้รับ 1. เกิดความสนุกสนาน เพลิดเพลิน 2. ช่วยให้เกิดการผ่อนคลายทั้ง ร่างกาย และจิตใจ 3. เกิดความคิดสร้างสรรค์ จินตนาการ 4. พัฒนาด้านอารมณ์ สังคมได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์ระหว่างเพื่อน 5. เรียนรู้เรื่องกฎ กติกา 6. ช่วยพัฒนากล้ามเนื้อมัดเล็ก มัดใหญ่ให้พัฒนาสู่การทำกิจวัตรประจำวันได้ด้วยตนเอง
เดี๋ยวนี้ของล่นที่เป็นภูมิปัญญาท้องถิ่นมีน้อยลง สมควรอนุรักษ์ไว้
เห็นด้วยค่ะ